کنترل نشست زمین در تونل سازی مکانیزه در محیط های شهری با انجام اقدامات اصلاحی مؤثر درتونل خط 7 متروی تهران

ساخت فضاهای زیرزمینی باعث اغتشاش در میدان تنش زمین و تغییرشکل آن می­شود. احداث فضاهای زیرزمینی شهری مانند تونل­های مترو، به علت نشست حساسیت ویژه­ای دارند. در این تحقیق، روند حفاری تونل خط 7 متروی تهران بررسی شده است. تئوری مربوط به پیش­بینی نشست سطح زمین برای دو مقطع در کیلومتراژ 100+5 و 900+9 تخمین زده شده است. همچنین با نرم­افزار plaxis 3d تحلیل عددی نشست این دو مقطع صورت گرفته و با نشست­های ثبت شده بر محور تونل مقایسه شده­اند. با اندازه­گیری نشست زمین بر روی ساختمان های اطراف تونل نشان داده شد که نشست نمتقارنی در اطراف محور تونل اتفاق افتاده است. مقدار پیش­بینی نشست به روش تحلیلی و عددی در این دو مقطع در محدوده­ی مجاز قرار نگرفتند. بنابراین برای کنترل نشست، باید اقدامات اصلاحی صورت گیرد که در کیلومتراژ 100+5، ضریب 6/1 برای فشار اتاق چمبر اعمال شد و برای کیلومتراژ 900+9، محدوده­ی مسیر احتیاج به به سازی منطقه­ای دارد تا جبهه­کار پایدار مانده و نشست­ها در محدوده­ی مجاز قرار گیرند. مقادیر رفتارنگاری نتایج این تحقیق را تأیید می­کنند.